Dziecko bywa niezdarne - zasadność integracji sensorycznej


bawiące się dzieckoDziecko bywa niezdarne? Źle się zachowuje? Jest ciągle w ruchu albo szybko się męczy? A może nie lubi konkretnych smaków, mycia włosów lub drażnią je niektóre ubrania? Tak mogą przejawiać się zaburzenia integracji sensorycznej. Sprawdź, jak możesz mu pomóc.

Zaburzenia SI (integracji sensorycznej) mają wpływ na zachowanie, uczenie się i rozwój społeczno-emocjonalny dziecka. Dziecko samo z tego nie „wyrośnie”. Problemy nie znikną same, z czasem nawet mogą się nasilić albo przyjąć inną formę. Większość zaburzeń może zminimalizować dobrze prowadzona terapia, dlatego ważne jest wczesne rozpoznanie problemu. Właściwą diagnozę może postawić wyłącznie terapeuta integracji sensorycznej.

Zaburzenia SI przejawiają się:

  • nadmierną albo zbyt małą wrażliwością na bodźce sensoryczne (w pierwszym przypadku dziecko może reagować płaczem na hałas, unikać określonych rodzajów jedzenia, ubrań, nie lubi mycia włosów; w drugim – nie zwraca uwagi na zimno czy ból, uderza zabawkami o swoje ciało);
  • niewłaściwym poziomem uwagi (dziecko nie potrafi skupić się dłużej na jednej czynności, łatwo się rozprasza);
  • obniżonym poziomem koordynacji ruchowej (ma słabą równowagę, często się potyka, przewraca, ma trudności z łapaniem piłki, może mieć kłopoty z rysowaniem, używaniem nożyczek, ubieraniem się);
  • opóźnionym rozwojem mowy;
  • nieprawidłowym poziomem aktywności ruchowej (dziecko jest nadruchliwe – stale biega, kręci się, albo przeciwnie – niechętnie podejmuje zdania ruchowe, szybko się męczy);
  • trudnościami w zachowaniu (dziecko może mieć problem z przystosowaniem się do nowej sytuacji, reaguje agresywnie lub wycofuje się).

Jeśli u dziecka wystąpią niektóre z tych zachowań, warto udać się na diagnozę zaburzeń integracji sensorycznej.

Diagnoza taka obejmuje 3 spotkania i składa się z wywiadu z rodzicami, obserwacji dziecka w czasie swobodnej i zaplanowanej aktywności, a także specjalistycznych testów. Na podstawie zebranych informacji terapeuta stawia diagnozę i jeśli potrzebna będzie terapia, opracowuje indywidualny plan.

Terapia zaburzeń integracji sensorycznej przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym o prawidłowym i zaburzonym rozwoju, które mają trudności w codziennym funkcjonowaniu.

Zadaniem terapii jest dostarczenie kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych poprzez „naukową zabawę”. Może to być np. huśtanie się w hamaku, jazda na deskorolce, zabawa masami plastycznymi. Dzięki takiej zabawie poprawia się integracja bodźców zmysłowych i wzmacniane są procesy nerwowe, będące podstawą do rozwoju innych umiejętności (np. pisania, jazdy na rowerze).

Zajęcia odbywają się w specjalnie przystosowanej do tego sali, zwykle raz lub dwa razy w tygodniu po 45-60 minut. Rodzice mogą je obserwować. Ważna jest praca z dzieckiem w domu. Efekty terapii można czasem zauważyć już po kilkunastu zajęciach, ale zwykle trwa ona co najmniej rok.

Zachęcam wszystkich, którzy podejrzewają zaburzenia integracji sensorycznej u swoich dzieci do kontaktu.

Anna Kozioł
terapeutka integracji sensorycznej
nauczycielka nauczania przedszkolnego