Tiki

Aktywności ruchowe, wokalne lub czuciowe, prowadzące najczęściej do redukcji napięcia, są określane jako tiki. Charakteryzują się nagłością oraz mimowolnością. Wyróżniamy powtarzające się napięcia mięśni, w obrębie całego ciała i twarzy, a także wokalizacje, czyli niekontrolowane odgłosy i dźwięki wydawane przez Pacjenta. Dotyczą zarówno dzieci, jak i dorosłych. W przypadku dzieci tiki najczęściej pojawiają się w okresie 10-11 lat, czyli w wieku wczesnoszkolnym, a także w okresie dojrzewania.

Choć zdarza się, że tiki przechodzą samoistnie, to jednak występują takie przypadki, kiedy stają się trwałym problemem, który został utrwalony i zapamiętany przez ciało Pacjenta. Szacuje się, że dwukrotnie częściej dolegliwość dotyczy chłopców niż dziewcząt.

Jakie są objawy tików?

Najbardziej widoczne są tiki pojawiające się w obrębie twarzy, czyli nadmierne mruganie, otwieranie ust, ruchy głową. Do wokalizacji można zaliczyć np. nadmierne odchrząkiwanie, mruczenie, mówienie słów pod nosem czy pokasływanie. Do najpopularniejszych objawów zaliczamy m.in. dotykanie włosów i nosa, zagryzanie wag. Tiki dzielą się na dwa rodzaje: przejściowe (zazwyczaj diagnozowane przed ukończeniem 18 roku życia) oraz przewlekłe (występujące ponad rok, o bardzo częstym nasileniu).

Jak wygląda leczenie tików?

Podstawową metodą leczenia tików jest farmakoterapia ze względu na ich organiczne pochodzenie. W przypadku dzieci i młodzieży, jeżeli problem występuje w postaci przejściowej, bardzo dobre efekty przynosi psychoterapia, dlatego kluczowa będzie szybka konsultacja psychologiczna, mająca na celu określenie stopnia zaawansowania tików. Podczas terapii Pacjent pozna m.in. sposoby na redukcję stresu i metody rozładowania napięcia.