Zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Zaburzenia afektywno-dwubiegunowe, zwane również chorobą afektywną dwubiegunową (ChAD), charakteryzują się występowaniem naprzemiennych objawów depresji oraz manii. Szacuje się, że schorzenie dotyczy blisko 5% populacji. Pierwsze objawy pojawiają się zwykle ok 20-30 roku życia. Choroba może pojawić się w wieku dziecięcym. Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej to proces długotrwały, jednak dobranie odpowiednich metod i strategii przyczynia się do znacznej poprawy funkcjonowania Pacjenta na co dzień.

Jak rozpoznać chorobę afektywną dwubiegunową?

Kluczem do skutecznego leczenia ChAD jest szybka diagnostyka. Podstawą rozpoznania jest występowanie nawracających epizodów depresji i pojawienie się przynajmniej jednego epizodu hipomaniakalnego bądź maniakalnego. W przypadku zaburzeń afektywno-dwubiegunowych depresja ma typową postać – wiąże się np. ze spadkiem energii, utratą zainteresowań i wyrażaniem negatywnych ocen. Co charakterystyczne, depresja w przebiegu ChAD cechuje się znacznym zahamowaniem aktywności, popadaniem w bezczynność, a także wzmożoną sennością.

Z kolei faza maniakalna (lub hipomaniakalna) wiąże się z podwyższeniem nastroju – Pacjent odczuwa spotęgowaną wesołość, nieadekwatnie przeżywa radość. Pojawiają się również stany rozdrażnienia i gniewliwości. Co znamienne, występuje wzmożona aktywność, bardzo duża potrzeba podejmowania wielu inicjatyw i nawiązywania nowych kontaktów. Towarzyszy temu podwyższona samoocena, brak potrzeby odpoczynku i wielomówność.