Coraz częściej czytam na postach, że siedząc w domu zaczynamy tyć. Jak zapewne wszyscy się domyślają przyczyną tego jest nie tylko brak ruchu, ale również stres i w konsekwencji większa skłonność do podjadania.

 Odnaleźć siebie, być sobą - w każdym miejscu,  w każdej sytuacji…

Poczuj ciszę wewnętrzną, spokój, harmonię…

„Szczęście jest w Tobie, w ciszy wewnętrznej, w kontakcie z pięknem Natury, w Miłości do siebie  i bliskich, w dobrych relacjach ze światem”

Rozwój komunikacji poprzez social media i przepływ informacji w internecie, spowodował niesamowity rozwój intelektualny młodych pokoleń. Jednak rozwój emocjonalny dzieci zdecydowanie nie nadąża za tym dynamicznym rozwojem. 

Problematyka dorastania, kształtowania się tożsamości, wchodzenia w dorosłość, to coraz częściej wiążące się z tym zagrożenia, napięcia, a w konsekwencji lęk o dorastające osoby.

Samouszkodzenie (zachowanie autoagresywne) jest to nieakceptowalne społecznie, celowe uszkodzenia ciała, wywołujące krwawienie, zasinienie lub ból, podejmowane w celu redukcji dyskomfortu psychicznego. Takie zachowanie zazwyczaj pozbawione jest intencji samobójczych. Dzieci i młodzież dokonują samookaleczeń najczęściej w celu uwolnienia się od negatywnych emocji lub myśli, rozwiązania trudności interpersonalnych (rówieśniczych, rodzinnych) czy wywołania w sobie pozytywnych odczuć.

Jeśli nosisz aparat ortodontyczny to musisz wiedzieć, że terapia logopedyczna jest koniecznym wspomaganiem leczenia wad zgryzu i zapobieganiem jego nawrotom.

Anoreksja (jadłowstręt psychiczny) należy do zaburzeń odżywiania się o charakterze psychogennym. Określenie „jadłowstręt psychiczny” może być mylące, ponieważ sugeruje, że głównym problemem w tym zaburzeniu jest utrata apetytu, choć w rzeczywistości najważniejszym kryterium diagnostycznym anoreksji jest fanatyczne dążenie do szczupłej sylwetki wynikające z silnego, trudnego do opanowania lęku przed otyłością oraz zaburzony obraz własnego ciała.

Zagadnienie wysoko wrażliwego dziecka jest stosunkowo nowe w psychologii dziecięcej. Otwiera całkiem nowe spojrzenie na małego człowieka i jego funkcjonowanie w wielu aspektach życia.

Mutyzm swoją nazwę bierze z j. łacińskiego i oznacza dokładnie „niemy”.
Opisuje sytuację, gdy pomimo spełnienia warunków językowych i fizjologicznych osoba milczy, nie podejmuje dialogu, unika go wręcz.

Problem wspólnego spania z dzieckiem dość często pojawia się w trakcie spotkań w gabinecie psychologa lub psychiatry. Zwykle nie jest on wnoszony jako powód zgłoszenia się na wizytę. Najczęściej dopiero podczas zbierania wywiadu lub pracy terapeutycznej pojawia się taka informacja.
Wspólne spanie z dzieckiem może dotyczyć dzielenia tego samego pokoju lub wręcz łóżka.