Blog

Uzależnienie to poważna, przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego dotykająca ludzi, niezależnie od ich płci, wieku, pozycji społecznej, zasobności portfela czy wykształcenia. Każdy człowiek może popaść w uzależnienie, często nawet nie będąc tego świadomym lub zaprzeczając istnieniu tego problemu. Jednak jak do tego dochodzi, jakie mechanizmy psychologiczne rządzą ludźmi podczas powstawania i rozwoju nałogu? W powyższym artykule odpowiadamy na te pytania.

Procedura korekty płci jest skomplikowanym procesem nie tylko ze względów technicznych czy prawnych, ale także psychologicznych. Brak akceptacji swojego ciała i płci biologicznej powoduje u osób transseksualnych bardzo silny dyskomfort psychiczny, który w dłuższej perspektywie może prowadzić do autodestrukcyjnych zachowań. Dlatego osoby przechodzące korektę płci powinny być przez cały ten czas pod opieką psychologa, który pomoże w rozwiązaniu konfliktu tożsamości płciowej.

Transseksualizm wciąż prowadzi do uprzedzeń, niemniej dotyka wiele osób, dlatego niezwykle ważne jest to, by podnosić świadomość społeczną i pomagać tym, którzy zmagają się z odkryciem właściwej tożsamości. Nieocenionym wsparciem dla osób, chcących dokonać korekty płci są konsultacje z psychologami, psychiatrami oraz seksuologami. Ci specjaliści nie tylko okazują wsparcie w trudnych chwilach, ale również stawiają trafną diagnozę transseksualizmu, która poprzedza rozpoczęcie ewentualnego leczenia hormonalnego lub chirurgicznego. Niekiedy także ich metody pozwalają wykluczyć taką konieczność ze względu na zdiagnozowanie innych zaburzeń psychologicznych wynikających z problemów z seksualnością. Jak wygląda diagnostyka transseksualizmu? Warto sprawdzić, w jaki sposób przebiega taki proces.

Nie wszystkie dzieci chętnie zabierają się do nauki. Wiele zwleka z odrabianiem lekcji, odkłada szkolne obowiązki na później, z niechęcią siada do książek. Rodzice często zastanawiają się, w jaki sposób skłonić dziecko do nauki. Uciekają się przy tym do najróżniejszych metod: moralizują („Ja w twoim wieku…”), straszą („Do niczego w życiu nie dojdziesz”), obiecują drogie prezenty, płacą za dobre oceny. Metody te często okazują się na dłuższą metę nieskuteczne. Co więc zrobić, aby nauka przestała być dla dziecka uciążliwym obowiązkiem i stała się dla niego przyjemniejsza?

Informacja o tym, że dziecko cierpi na depresję, wywołuje u wielu rodziców zaskoczenie i niedowierzanie. Tymczasem depresję dotyka w takim samym stopniu zarówno dzieci, jak i dorosłych. Nieleczona depresja może mieć poważne konsekwencje łącznie z utratą życia. Z tego powodu tak ważne jest, aby rodzice i opiekunowie znali charakterystyczne dla dzieci i młodzieży symptomy choroby.

Informacja o tym, że dziecko cierpi na depresję, wywołuje u wielu rodziców zaskoczenie i niedowierzanie. Tymczasem depresję dotyka w takim samym stopniu zarówno dzieci, jak i dorosłych. Nieleczona depresja może mieć poważne konsekwencje łącznie z utratą życia. Z tego powodu tak ważne jest, aby rodzice i opiekunowie znali charakterystyczne dla dzieci i młodzieży symptomy choroby.

Problem nadpobudliwości psychoruchowej kojarzy się większości osób z dziećmi. Do niedawna uważano bowiem, że z ADHD się wyrasta w wieku dojrzewania. Tymczasem ADHD dotyka też osób dorosłych, przekładając się na ich problemy w budowaniu relacji partnerskich, a także zawodowych. Dorosły z nadpobudliwością psychoruchową zazwyczaj irytuje inne osoby, może nawet sprawiać, że czują się one zagrożone. Jak objawia się ADHD u osób dorosłych?

ADHD to zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Jego pierwsze objawy rodzice mogą zaobserwować dość wcześnie – jeszcze przed ukończeniem przez dziecko 5 lat. Maluch z ADHD nie może usiedzieć na miejscu przez dłuższy czas, nie potrafi się skupić, jest zapominalski, zachowuje się niestabilnie i impulsywnie. Dziecko często nie słucha, co się do niego mówi, może też na trudne dla niego sytuacje reagować agresją.