Blog

Nie wszystkie dzieci chętnie zabierają się do nauki. Wiele zwleka z odrabianiem lekcji, odkłada szkolne obowiązki na później, z niechęcią siada do książek. Rodzice często zastanawiają się, w jaki sposób skłonić dziecko do nauki. Uciekają się przy tym do najróżniejszych metod: moralizują („Ja w twoim wieku…”), straszą („Do niczego w życiu nie dojdziesz”), obiecują drogie prezenty, płacą za dobre oceny. Metody te często okazują się na dłuższą metę nieskuteczne. Co więc zrobić, aby nauka przestała być dla dziecka uciążliwym obowiązkiem i stała się dla niego przyjemniejsza?

Informacja o tym, że dziecko cierpi na depresję, wywołuje u wielu rodziców zaskoczenie i niedowierzanie. Tymczasem depresję dotyka w takim samym stopniu zarówno dzieci, jak i dorosłych. Nieleczona depresja może mieć poważne konsekwencje łącznie z utratą życia. Z tego powodu tak ważne jest, aby rodzice i opiekunowie znali charakterystyczne dla dzieci i młodzieży symptomy choroby.

Informacja o tym, że dziecko cierpi na depresję, wywołuje u wielu rodziców zaskoczenie i niedowierzanie. Tymczasem depresję dotyka w takim samym stopniu zarówno dzieci, jak i dorosłych. Nieleczona depresja może mieć poważne konsekwencje łącznie z utratą życia. Z tego powodu tak ważne jest, aby rodzice i opiekunowie znali charakterystyczne dla dzieci i młodzieży symptomy choroby.

Problem nadpobudliwości psychoruchowej kojarzy się większości osób z dziećmi. Do niedawna uważano bowiem, że z ADHD się wyrasta w wieku dojrzewania. Tymczasem ADHD dotyka też osób dorosłych, przekładając się na ich problemy w budowaniu relacji partnerskich, a także zawodowych. Dorosły z nadpobudliwością psychoruchową zazwyczaj irytuje inne osoby, może nawet sprawiać, że czują się one zagrożone. Jak objawia się ADHD u osób dorosłych?

ADHD to zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Jego pierwsze objawy rodzice mogą zaobserwować dość wcześnie – jeszcze przed ukończeniem przez dziecko 5 lat. Maluch z ADHD nie może usiedzieć na miejscu przez dłuższy czas, nie potrafi się skupić, jest zapominalski, zachowuje się niestabilnie i impulsywnie. Dziecko często nie słucha, co się do niego mówi, może też na trudne dla niego sytuacje reagować agresją.

Uzależnienie od seksu, pornografii, masturbacji, hiperseksualność, nimfomania, donżuanizm, kompulsywne zachowania seksualne to różne określenia dla tego samego problemu, jakim jest utrata kontroli nad zachowaniami, popędami i fantazjami seksualnymi. Prowadzi ona do dominacji potrzeb seksualnych nad innymi aspektami życia, czyli pracą, nauką, relacjami społecznymi, rodzinnymi, zdrowiem, pasjami, zainteresowaniami.

„Seksualność jest kluczowym aspektem życia człowieka przez całą jego długość trwania, a w jej skład wchodzą płeć, role i tożsamości płciowe, genderowe, orientacja seksualna, erotyzm, przyjemność, intymność oraz reprodukcja. (…) Seksualność człowieka pozostaje pod wpływem złożonego oddziaływania czynników biologicznych, psychologicznych, społecznych, ekonomicznych, politycznych, kulturowych, prawnych, historycznych, religijnych oraz duchowych” - Deklaracja praw seksualnych 2014 r.

Wczesne rozpoznanie symptomów to szansa na szybkie rozpoczęcie wsparcia terapeutycznego.
Najwcześniejsze behawioralne oznaki mogące świadczyć o objawach spektrum autyzmu dotyczą nieprawidłowości w rozwoju społecznym, trudności w komunikowaniu się oraz nietypowych rozwojowo zabaw.